Pittkunings zaźiwujo na life-wustupach ze zamóžonym spiwanim, kótarež njetrjeba playback. Zdźaržnje wužywana gitara pódpěrujo statkownje spiwanje. Melodije, kenž njejsu jano inspirěrowane wót nimskego rocka a serbskeje ludoweje muziki, pokazuju se ako dobre powdawarje poetiskich słowow. Take wulicuju z melancholiju, satiru a radosć tomu žywjenja wo wšednem dnju z lubosću a bźez lubosći, wó zgubjenju a zasejdobyśu domownje a swójeje rěcy.
Pěsnje spiwaju małemu swětoju wo wjelikem- Swětowu muziku z Łužyce. Z górucnym temperamentom, kabaretistiskeju šybałosću a zamóžnosću zacuwanja dospołnujo to, wó co se druge z muzikaliskimi pómócnymi zrědkami pódermo procuju: atmosferu. Ta wzejo pśisłucharja sobu do mentality, kótaraž jo tomu nimskemu pó milach zdalona: do „tak-ale-teke-tak“, do smjaśejucego płakanja a płakajucego smjaśa.
Tak se jomu góźi dorosćonych a rowno tak źiśi rozpalowaś za swóje tšojeńka, lěc ako politiski kabaretist, bajkaŕ abo serbski pěsnikaŕ.
03/07 
Heimatmuseum